Pożegnaliśmy Mariusza Okoniewskiego

Odszedł od nas 10 lutego, dokładnie w dzień swoich pięćdziesiątych urodzin. W ostatniej drodze, 13 lutego na cmentarzu parafialnym w Śmiglu, Mariusza Okoniewskiego żegnało kilka tysięcy osób. Nie tylko mieszkańców śmigielskiej gminy, z którą związał całe swoje dorosłe życie, ale także liczni kibice, jak i wielu dawnych i obecnych przedstawicieli sportu żużlowego.

Ludziom, którzy chociażby mają mgliste pojęcie o żużlu, Mariusza Okoniewskiego przedstawiać nie trzeba i nie wypada. Wybitny ongiś zawodnik Unii Leszno i Zielonej Góry, a także wielokrotny reprezentant kraju, od czasu zakończenia kariery sportowej, został wziętym mechanikiem. Z żużlem był związany przez całe życie. Ceniony przez specjalistów, lubiany przez kolegów. Wszyscy, którzy spotkali go na swojej drodze, wspominają go jako osobę nadzwyczaj otwartą, sympatyczną i uczynną.

Ostatnią drogę Mariusza Okoniewskiego celebrował kapelan leszczyńskiej Unii, ks. Sławomir Ratajczak. Do Śmigla, na pożegnanie z mistrzem speedwaya, przybyły tłumy, w tym wiele prawdziwych żużlowych znakomitości. Był oczywiście poczet sztandarowy Unii z Damianem Balińskim, jego synem Darkiem i Krzysztofem Kasprzakiem. Z całego kraju przyjechali koledzy mistrza błyskawicznego startu na żużlowym torze, trenerzy i cała rzesza fanów. Byli koledzy, z którymi rozpoczynał żużlową przygodę: Włodzimierz Heliński, Stanisław Turek, Stefan Smoła; liczni przyjaciele, z którymi sięgał po zwycięstwa i tytuły: Zdzisław Dobrucki, Alojzy Norek z Rybnika z ekipą, Grzegorz Sterna, Zbigniew Huszcza wraz z delegacją zielonogórskich zawodników. Władze Śmigla reprezentował burmistrz Józef Cieśla.

W ceremonii pogrzebowej uczestniczyło kilka tysięcy osób. Zakończyło ją – zgodnie z przyjętym żużlowym zwyczajem – odpalenie maszyny z czarnego toru. Jej warkotu w skupieniu wysłuchało kilka tysięcy osób obecnych na cmentarzu.